Pozostajemy w tonie poezji Różewicza. Chętnie czytanym i interpretowanym przez młodzież tekstem jest ,,List do ludożerców". Ukazuje on gorzką prawdę o naszym społeczeństwie.
Czy jestem ludożercą?
Autorem dzieła pod tytułem „List do ludożerców” jest Tadeusz Różewicz. W swoim dziele chce pokazać zachowania typowe dla ludożerców – czyli osób, które nie potrafią dostrzec potrzeb innych.
Utwór jest dość krótki, ale i dość długi, by pokazać to, co autor miał na myśli kiedy go pisał. Mimo, że powstał w 1958r to wciąż jest bardzo aktualny. Na przykład: w pierwszej zwrotce jest poruszony temat tego, że ludzie nie potrafią ustąpić miejsca jadąc koleją. My może nie widzimy tego w przedziale kolejowym, ale za to zauważamy to w autobusach. Ile to razy osoba starsza nie miała gdzie usiąść, bo młoda zdrowa osoba albo była zajęta telefonem i jej nie zauważyła, albo uznała, że jest ważniejsza. Ten ktoś nie zauważył tego, że „inni też mają dwie nogi i siedzenie”. To niejedyny przykład, o którym pisał Różewicz, a który jest aktualny w dzisiejszych czasach. Autor pisze też o tym, że ludzie nie potrafią czekać na swoją kolej, wpychają się, a kiedy ktoś np. jest mniej sprawny, lub ich nie przepuści to denerwują się i ze złości zgrzytają zębami. Jest to zauważalne szczególnie wśród młodzieży, która wiecznie się śpieszy, więc wszyscy wokół mają jej ustępować i przepuszczać a jeżeli ktoś tego nie zrobi to zostanie tak zwyzywany, że następnym razem tą osobę przepuści. I nie jest ważne, czy jest to starsza pani, kobieta w ciąży czy może ktoś niepełnosprawny. Osoby, które tak robią myślą, że są „pępkami świata”, dlatego wszystko im wolno. Wolno im również wykupywać wszystko ze sklepowych półek, ponieważ lepiej zamiast np. dwóch paczek pierogów kupić cztery i te dwie wyrzucić. Bo po co osoba głodna ma jeść? Patrzymy tylko na siebie i nieważne ile mamy to wciąż nam mało, w tym świecie liczę się tylko ja: „ja, mnie, mój, moje, mój żołądek, mój włos…”
Przesłanie ukazane przez Tadeusza Różewicz jest, było i będzie aktualne. Mimo tego, że czasy zmieniają się wydawałoby się na lepsze to ludzie zostają tacy sami a może i stają się gorsi. Każdy z nas powinien się zastanowić, czy jakiś z wymienionych przykładów go dotyczy, bo jeśli tak to powinien przestać być ludożercą i zacząć dostrzegać drugiego człowieka, bo nie jest powiedziane, że w przyszłości to ty nie znajdziesz się na miejscu osoby zjadanej. Zapytaj więc sam siebie: czy jestem ludożercą?
Monika, kl. 2 LO
